ز غمت به سینه کم آتشی که نزد زبانه کما تشا
به تو داشت خو دل گشته خون ز تو بود جان مرا س
فهجرتنی فجعلتنی متحیراً متوحشا
دل من به عشق تو می‌نهد قدم وفا به ره طلب
فلئن سعی فبه سعی و لئن مشی فبه مشی
ز کمند (شکنج) زلف تو هر شکن گرهی فتاده به کار من
به گره‌‌گشائی زلف خود تو ز کار من گرهی گشا
تو چه مظهری که ز جلوه تو صدای سبحه صوفیان (صیحه قدسیان)
گذرد ز ذروه لامکان که خوشا جمال ازل خوشا
همه اهل مسجد و صومعه پی ورد صبح و دعای شب
من و ذکر طره و طلعت تو، من الغداء الی العشا
چه جفا که جامی» خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد
قدم از طریق وفا مکش، سوی عاشقان بلا کشا (جفا کشا)
عف عف عف همي زند اشتر من ز تف تفي.....محسن نامجو و مولانا
جامی و محسن نامجو....به گره‌‌گشائی زلف خود تو ز کار من گرهی گشا
تو ,ز ,گرهی ,زلف ,کشا ,دل ,خود تو ,زلف خود ,تو ز ,ز کار ,کار من
درباره این سایت